سكون
خوبه که گاهی توی اتاقت در محل کارت تنهایی...آهنگ دلخواهتو گوش می دی و زمزمش میکنی...بلند می شی عرض اتاقو قدم میزنی...میری پشت پنجره بی هیچ دغدغه ای به تماشای بیرون می ایستی...با گل روی میزت حرف می زنی...راحت و بی هیچ زشتی ای آدامستو باد میکنی و میترکونی...با خیال راحت جلوي كولر مي ايستي و مقنعتو بالا مي بري كه خنک كني تموم وجودتو...بي خيال دستوراي رئيست براي نوشتن فلان صورتجلسه و فلان نامه ميشي ...فقط دلت ميخواد حفظ كني اين سرخوشيتو... دلت میخواد همین ساعت هی کش بیاد وتو باشی و این اهنگ دلخواه و دلی که آرومه ...بی هیچ نگرانی ای...
کاش می شد این قدرتو داشت که بعضی لحظه هارو محکم نگه داشت و هی کششون داد اونقدر كه تنت كرخت شه از اين بي خيالي و بي فكري و آرامش اون لحظت!
+ نوشته شده در یکشنبه بیست و نهم خرداد ۱۳۹۰ ساعت توسط دامن پري
|
لواشک دل ٍ من است كه به گاه ِ تنهايي ترش است ترش ِ ترش, به گاه ِ دلتنگي شور و به گاه ِ سرخوشي مَلَس!